U SAD postoji sedam gradova sa imenom Belgrade
U Sjedinjenim Američkim Državama postoji čak sedam gradova imenjaka prestonice Srbije. Svi američki Beogradi imaju mnogo manje stanovnika od našeg glavnog grada, ali jedan od njih privlači pažnju jer je ostao samo na mapama i u istorijskim knjigama.
OSTALO SAMO GROBLJE
Beograd u Teksasu je danas „grad duhova”. Ovo naselje nekada je bilo perspektivna zajednica gde su američki pioniri pokušavali da ostvare svoj san, ali je sve prekinuto početkom građanskog rata u Americi. Danas je ovo mesto napušteno, a jedino što nemo svedoči da su ovde živeli Beograđani su nadgrobni spomenici koje niko decenijama ne obilazi.
RASTAO UZ REKU SABINU
I ovaj Beograd, baš kao i naš, našao je svoje uzglavlje iznad reke ali naravno ne Save, već Sabine. Legenda kaže da je ime grada, koji je osnovan početkom 18. veka, uzeto iz Srbije, a s nadom da će i Sabina dobiti luku baš kao i Sava u Srbiji. Američki starosedeoci su ovu oblast nazivali Biloki, kako se ovaj gradić zvao od 1853. do 1860. godine, kada mu je vraćen naziv Beograd. Grad se razvijao pa je dobio poštu 1840. godine. Šturi podaci o životu i razvoju ovog Beograda govore da je grad imao dve pijace, trg, crkvu, ciglanu, a verovatno i pilanu.
Ovo naselje koje su Indijanci zvali Biloki bilo je perspektivna zajednica gde su američki pioniri pokušavali da ostvare svoj san
KRIVA JE ŽELEZNICA
Propast Beograda počeo je kada su su pruge izmeštene u šume istočnog Teksasa, zamenjujući rečne čamce kao teretne i putničke prevoznike. Stari grad bi možda preživeo da se nalazio na obali, gde su se parni brodovi povezivali sa železničkim linijama, ali je bilo udaljen više od 40 milja od Meksičkog zaliva.
U isto vreme u Istočnom Teksasu snažila je drvna industrija, a stanovnici Beograda su videli novi oblik rečnog saobraćaja. Drvo je sečeno duž reke Sabine, pričvršćeno užadima, tako su se formirali splavovi, koji su plutali do pilane u gradu Orange.
SEĆANJA NORE VILSON
Izvesna gospođa Nora Vilson se setila splavova u svojim memoarima: „Kada je formiran splav, muškarci bi postavili šator na splav. Kuvali bi i jeli, a kada bi hteli uveče da spavaju vezali bi splav za drveće. Splavovi su pristajali u Beograd, a radnici bi angažovali majke da peku hleb i krompir da bi imali snage za nastavak puta.“
Međutim, drvo nije dugo putovalo rekom. Zatvorena je jedina pilana u Beogradu. Pošta u Beogradu radila je od 1840. i trajno je zatvorena 1936. godine. Ironično, bila je to godina kada je Republika Teksas, slavila 100-godišnjicu postojanja.
GORNJI I DONJI BEOGRAD
Danas gotovo ništa nije ostalo od starog grada. Originalno gradsko naselje je sada napušteno i malo groblje leži u šumi. Nekoliko porodica i dalje živi u obližnjim zajednicama, koje se sada zovu Gornji i Donji Beograd.
Čak i reka Sabina, koja je svedok rađanja starog grad je promenila tok. I ona se udaljila gotovo kilometar od Beograda, koji je nekada davno nastajao i živeo na njenim obalama. Iz grada duhova otplovila je i reka.
